Święto Niepodległości

Słowa wypowiedziane przez Jadwigę i Poetę , bohaterów „Wesela” S. Wyspiańskiego, stały się mottem widowiska słowno- muzycznego wystawionego 12 listopada 2013r. na deskach szkolnego teatru z okazji 95. Rocznicy Odzyskania przez Polskę Niepodległości. W sali gimnastycznej przypominającej wystrojem pół-dworek, pół-chatę wiejską zebrała się piotrowicka społeczność wraz z zaproszonymi gośćmi , m.in. Wicemarszałkiem Województwa Małopolskiego Wojciechem Kozakiem i W-ce Starostą Powiatu Proszowickiego Grzegorzem Pióro , by obejrzeć przygotowany przez szkolnych artystów spektakl oparty na wspomnianym arcydziele. 

Ideą reżyserek : P. Nieckuli i I. Piotrowskiej było pokazanie, że Polska to przede wszystkim naród, ludzie sercem gorący, kultywujący tradycje i miłujący polską mowę. Choć nie zawsze udawało się nam urzeczywistniać marzenia o wolności, wciąż płonął w nas ogień niezwykłej namiętności… . O naszych niedoskonałościach natomiast zawsze mieli prawo mówić poeci. Tym, który budził sumienia, był właśnie S. Wyspiański, autor „Wesela”. 

Spektakl rozpoczęły hejnał z Wieży Mariackiej oraz krakowiak , którego muzyka sączyła się przez większość odgrywanych scen. Publiczność miała okazję zobaczyć błyskotliwe dialogi : Czepca i Dziennikarza, Kliminy i Radczyni oraz pary młodych: Jagusi i Lucka. Po północy do akcji wkroczył Chochoł , a tuż za nim Stańczyk, błazen ostatnich Jagiellonów, oraz Wernyhora, ukraiński wróżbita, który powierzył Gospodarzowi zadanie zorganizowania zrywu niepodległościowego. Niestety, Gospodarz usnął, a Jasiek zgubił złoty róg. Czy grającemu rolę Jaśka Kamilowi J. udało się odzwierciedlić próżność i materializm chłopów ? Czy scena chocholego tańca emanowała dramatyzmem ? Czy dobitnie ukazała niemoc narodu polskiego? Czy wreszcie wszystkim zaangażowanym w to kulturalne przedsięwzięcie udało się oddać nastrój listopadowej nocy? Te pytania pozostawmy może odbiorcom szkolnego przedstawienia… .