„Wstań Polsko! Ale jaka?”

Treść

To słowa, które stały się myślą przewodnią tegorocznego przedstawienia z okazji Święta Niepodległości w naszej szkole, które przygotowały E. Grabska i E. Piwowarczyk . Nasza przeszłość narodowa wyzwala dużo pozytywnych emocji, przypomina o tym, że Polacy potrafią się zjednoczyć w trudnych momentach.  W odpowiedni nastrój wprowadził nas narrator- Damian Mróz. Młodzież biorąca udział w inscenizacji przypomniała moment rozbiorów Polski poprzez krótką scenę pantomimy (Daria Szwejowicz, Dawid Kopeć, Albert Kołaga i Karol Bartosik). Później były recytacje emigracyjnych wierszy C. K. Norwida (Magdalena Kita). Z kolei krótka scenka pożegnania dziewczyny i  żołnierza odchodzącego na wojnę odegrana została przez Anitę Zapałę i Damiana Formę. Następnie recytował Sylwester Rokosz. W dalszej kolejności- Karol Korfel. Spektakl przeplatany był pieśniami z okresu dwudziestolecia międzywojennego śpiewanymi przez dziewczyny z klasy IV C. Usłyszeliśmy również tenor, który miał być wezwaniem do walki. Po nim wysłuchaliśmy pieśni „Wojenko, wojenko”. Nasza szkolna solistka- Marta Antosik zaśpiewała piosenkę „Biały krzyż”. Całość zakończyło pojawienie się nowej, wyzwolonej Polski- Daria Sz., której atrybuty polskości wręczyli D. Mróz i D. Forma. Na koniec J. Kułaga recytowała strofy Juliusza Słowackiego, w których pojawia się motyw przyszłości Polski. To właśnie Słowacki zapytał :„Jaka?...” spoglądając „na tych krzyczących”.  Krzykaczy mamy dziś wielu a zwłaszcza takich, którzy nadużywają słowa Ojczyzna. Dlatego przy okazji 11 listopada warto zastanowić się jakim jestem Polakiem? Nie trzeba przynależeć do żadnej partii, aby mieć poglądy i własne zdanie. Najgorsza jest obojętność, ignorancja, brak poczucia przynależności do wspólnoty jaką jest naród.